Oyuncakları Sevorumm!

"Aaa olur mu, bu yaşa geldin hala ne oyuncağı, senin yaşındakiler bunların gerçekleriyle uğraşırken hiç yakışıo mu, cık cık cık" demeyin sakın.. Napıyım çok seviyorum oyuncak bebekleri. Hala oyucakçıları geziyorum ve dayanamayıp alıyorum. Şimdilerde eşim frenliyor beni de aldırmıyor, "ya alıyımm nütfen bak çocuğumuz için alıyorum, hani ilerde olunca yani, oynasın die" desem de yemiyor tabi..

Buraya iki tanesini ekledim. Yukarıdakini çıkarken eşim almıştı, elinde bir de şemsiyesi var aslında ve düğmesine basınca yağmurla ilgili bir şarkı söylüyor.

Soldaki porselen olan ise anneannemin hediyesi. O da benim gibi bebekleri çok sever, 5-6 sene önce almıştı. Aynen aldığı gibi duruyor.

Ben çok begendiğim şeylere kıyamıyorum ve kullanamıyorum. Mesela çok beğendiğim bir ajanda, bir kalem, değrli bir saat, pırlanta taşlı bir yüzük.. Alıyorum, aldırıyorum ama iş kullanmaya gelince kıyamıyorum. Gidip taklitlerini de alıyorum ve onları kullanıyorum. Ne saçmalık değilmi. Çocukken de böyleydim. Almanyadan hediye gelmiş bir cindyim vardı ki o yıllarda Türkiye'de henüz yoktu, barbieler yeni çıkmıştı yurdumda. :) O bebekle oynamaya kıyamazdım bozulacak die, yıllar geçti liseye giderken çıkarıp baktım öylece duruyor ve ben hiç oynamadan onca sene bekledi dolapta ne saçmalık....ve bir gün benim evde olmadığım bir gün kardeşim çıkarıp saçlarını fırçayla defalarca taramış!!!Ben geldiğimde o güzel taş gibi cindy paçoza dönmüştü. Çıldırdım tabi, ama yemeyenin malını yerler die boşuna söylememiş atalarımız...