Ya sabır çekerek yeni yazıma başlıyorum, evimden uzakta yazışmalarla uğraşıyorum ve yalnızım. Kocişkom bile sattı beni yalnız gelmek ve bu sıkıcı işlerle uğraşmak zorunda kaldım.
25 dk.lık yolu yürüyerek bugün belki 4-5 kez gidip geldim,hem de aralıksız, iş bilmez insanların yüzünden. Günün sonunda da sabrım taştı, gücüm tükendi. O kadar yorgunum ki ama yorgunluktan uyuyamıyorum 2 gecedir. Yani böle gözüm kapanıyor ama yok arkadaş uykuya dalamıyorum.
İşlerde uzadıkça uzuyor bu gidişle benim yurtdışı işi mındar olucak.
Ayrıca yorgunluktan ve hava değişiminden hastalanıyorum galiba, ateşim çıkıo, dilim çok acıyo boğazım ağrıyo pöf :(
Herkese laf anlatmak ne kadar zor. Bu arada ben gideli ortalık baya bi karışmış, bu suratsız insanlarla nasıl geçecek bu hayat bilemiyorum, işte bunlar bilimin önüne koca bir duvar ören
kendini bilmezler, ama er geç ördükleri o duvar kendi üzerlerine yıkılacak, çünkü "İlahi Adalet" diye bir şey var ;)
bi şarkı var bu aralar ".. gözünün ortasına patlatamadımmm, yağmur sen de vurup durma şu cama" tam benlik.
Sevgiyle kalın....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder