Odam şekillendikçe içimi bir sevinç kaplıyor. İki haftadır buradayım ve biraz zor geçiyor burada zaman. Hem tanımadığım insanlarla dolu olan yeni bir yer, hem de alışık olmadığım bir ortam. Gidince özlemem dediğim bölümümü şimdiden çok özledim. Özlemem dediğim insanları bile özledim. Şimdi Osman abi olsa şurdan “patttronnn” diye seslenerek gelse elinde çayla… Kızlar kıkırdayarak gülseler, Leyla suratsız suratsız geçse koridordan, Savaş bey spor ayakkabılarıyla ciddi ciddi gelse molekülere, Murat hoca “doktorrr” diyerek girse içeriye, Evren bitmek bilmeyen enerjisiyle bardakları yıkasa, Bülent “vay çipooo bi kahve yap da içelim” dese…. Özledim işte ya taş duvarlı koca binayı, koridorları, kapıları özledim… En çok da kankam Siboşumu özledim. Bu fotoda bölümdeki son günümüzde binişlerimizle görüyorsunuz ikimizi...
Kendi odamda oturup yağmur yağarken pencereden izlemeyi özledim, eşekli bardağımla çayımı alıp pc başında nette gezmeyi özledim, hatta tezle uğraşmayı bile özledim…
Neyse bu özlem faslı çok uzun oldu. Gelelim buraya, gerçek dünyaya, geçen hafta biraz sıkıntılı geçti, ama hocanın gelmesiyle ve odamın belli olmasıyla moralim yerine geldi. Sabahtan öğlene dek odam boyandı, şampanya rengine..kapımda yeni boyandı. Yarına kadar kurumuş olacak. Salih beyle yeni perde de bulduk. En çok da buna sevindim desem yeridir. Çünkü eski perdeler kabus gibiydi, kalın kabartmalı kumaştan pazen desenli yeşil bişiydi… ürkünççç.. ama şimdi bulduğumuz baya güzel, bej rengi hafif parlak, şık duruyor. Birde kahverengi vardı ama beji görünce daha çok hoşuma gitti, inşallah çok açık durup da sırıtmaz. Telefonum da gelmiş, yarın taktıracağım, internette gelirse tam süper olacak. Sandalyeleri kaplatmaya gönderiyorum, siyah deri olsa güzel olur. Şimdiki halleri korkunç, ikisi koyu yeşil, biri kahverengi çuval kumaş gibi.. Masam güzel fena diil, bi tane de komidinim var. Tek eksiğim bi sehpa ve kitaplık, oda bi düzenlensin, onları da hemen isteyeceğim…...
2 yorum:
Kolay gelsin canım benim
Çook teşekkür ederim :)
Yorum Gönder